soppend op de Brabantse Wal Marathon

Vandaag liep ik mee op de Brabantse Wal Marathon. 10 kilometer maar hoor :-) , maar het was weer genoeg.  Vanacht was ik nog hevig in de twijfelmodus. Janneke kwam bij me: 'Mama, de regen maakt zoveel geluid op de rolluiken, mag ik bij jou liggen'? Alsof je het geluid bij mij in bed niet hoort, maar bij mama wakker liggen, ligt toch wel veel lekkerder. Dat beloofde niet veel goeds voor de loop van vanmddag..

Vanmorgen bij het opstaan gelijk de buienradar gechecked. Vlak voor de start zou het stoppen met regenen. Dat werd dus wél gaan, maar niet op mijn nieuwe schoenen.

Het parcours was wat je noemt modderig. En heulvelachtig. Met veel vals plat. Mijn loopmaatje en ik wisten elkaar om beurten mooi te motiveren. Op het rechte stuk tegenwind in de polder zat zij goed in d'r locomotief, en heeft ze mij in haar slipstream er mooi doorheen geloodsd. En die plassen? Als je eenmaal door bent maakt het niet meer uit. Dwars erdoorheen. Je zou er bijna blij van worden  :-) Op het einde van de polder de heuvel op kregen mijn benen er weer zin in, en kon ik mijn vriendin weer mooi door de laatste kilometers werken.

De finish was killing. Over de laatste kilometer heb ik bijna 8 minuten gedaan (6 minuten is gemiddeld). Hij liep over een modderig graspaadje, achter het finish-veld langs. Met een stevige klim eindigde het parcours. Volgens mij ga ik geen florisante finsish-foto laten zien (er stond een fotograaf). Op wandeltempo eindigde ik. Nét niet binnen het uur. Maar gezien de modderige paden is dat helemaal geen schande.

om u een idee te geven....

charmante blote damesbenen

Hoe veel lekkerder ging twee weken terug de meidoornloop? Toen ging ik bijna fluitend over de finish...